Gorączka zachodniego Nilu 2022 – alarmujące statystyki

Wirus zachodniego Nilu w Europie 2022

Wirus zachodniego Nilu (WZN) został odkryty w latach 30. XX wieku w Ugandzie i od tamtej pory rozprzestrzenił się na pozostałe kontynenty – w tym europejski. Głównym rezerwuarem tych patogenów jest ptactwo. To zwierzęta, które pokonują dalekie dystanse – stąd tak szybka transmisja. 

Wektorem, czyli organizmem który wprowadza wirusa do organizmu człowieka, jest komar. Ukąszenia tych owadów niosą ze sobą ryzyko infekcji, które według statystyk w 80% są niegroźne. Pozostały odsetek zakażonych zmaga się jednak z inwazyjną chorobą, która może skończyć się paraliżem, śpiączką, a nawet śmiercią. Więcej szczegółów na temat choroby można znaleźć w tym artykule: „Wirus zachodniego Nilu – co warto o nim wiedzieć?”.

Jak wspomniano wcześniej, wirus zachodniego Nilu zawędrował także do Europy. Co roku odnotowuje się mniej lub więcej zakażeń, jednakże obecnie są one szczególnie częste i groźne. Aby to lepiej zobrazować, warto porównać liczbę zgłoszeń w 2021 (182) i 2022 roku (1157) – to ponad 6-krotny wzrost!

Także liczba zgonów w wyniku infekcji WZN jest znacznie wyższa: w ubiegłym roku było ich 13, a w obecnym aż 79. Gdzie odnotowano najwięcej przypadków?

Wirus zachodniego Nilu – kraje

Pierwsze przypadki zakażenia wirusem zachodniego Nilu w sezonie 2022 odnotowano we Włoszech (czerwiec). Od tamtej pory zgłoszenia napływają z krajów takich jak:

• Włochy,
• Grecja,
• Serbia,
• Rumunia,
• Węgry,
• Niemcy, 
• Chorwacja, 
• Austria,
• Hiszpania,
• Francja,
• Słowacja.

Państwa uporządkowano malejąco, według liczby zgłoszonych przypadków. W trzech pierwszych odnotowano po kilkaset zakażeń WZN (pół tysiąca w samych Włoszech), podczas gdy w sześciu ostatnich było ich mniej niż 10.

Gorączka zachodniego Nilu w Polsce – czy stanowi zagrożenie?

Globalne ocieplenie, a co za tym idzie – rozszerzanie się stref klimatycznych, może doprowadzić do rozprzestrzeniania się nowych chorób w Polsce. Wirus zachodniego Nilu jest jednym z wielu patogenów przenoszonych przez komary, których zasięg występowania rozrasta się w miarę ocieplania klimatu. Pozostałe to:

• wirusy: żółtej gorączki*, japońskiego zapalenia mózgu* , dengi, zika,
• pasożyty: zarodźce malarii.

* w Polsce są dostępne tylko szczepionki na żółtą febrę (Stamaril) i JZM (Ixiaro).

W przypadku pozostałych chorób przenoszonych przez komary (tj. tych, na które nie ma szczepień) muszą wystarczyć pozostałe zasady profilaktyki. Jest to przede wszystkim ochrona przed ukąszeniami owadów, czyli m.in. wybieranie ubrań z długimi rękawami i nogawkami oraz stosowanie moskitier i środków odstraszających owady (szczegóły w: „Repelenty – rodzaje i sposób działania”). Jeśli chodzi o malarię, można jej zapobiegać za pomocą odpowiednich leków. Sprawdź: profilaktyka malarii.

Wirusolodzy ostrzegają, że ingerencja człowieka w środowisko naturalne niesie ze sobą ryzyko pojawiania się chorób endemicznych w miejscach, gdzie do tej pory nie występowały. Jak na razie wirus zachodniego Nilu w Polsce występuje wyłącznie wtedy, gdy jest zawleczony z zagranicznej wycieczki. W niedalekiej przyszłości może się to jednak zmienić.